13. Life is short; make the best use of it.
Teachings to treasure, teachings that transform.
Thirumoolar Thavamozhi
13. Life is short; make the best use of it.
The mind normally wanders in search of worldly pleasures. Our Saint Thirumoolar tells us what benefits we get when we control our mind away from worldly pleasures and direct it towards the lord. He also explains the temporary nature of the human body and advises us to make the best efforts to go forward in our spiritual journey while the body is still fit and healthy. As the old adage says “spray your seeds when the wind is blowing”. First, he impresses in our heart that the human body is impermanent and will perish one day.
ஊரெலாம் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டுப்
ஒலிக்க அழுதிட்டுப் – sob and cry
What happens when life is about to leave the body ? All the people in the town gather. They weep and sob aloud!
ஊரெலாம் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டுப்
பேரினை நீக்கிப் பிணமென்று பேரிட்டுச்
Only until the life force in a body we call that person with the name. As soon as life force leaves, we call “the body” ! he is called as how we call an object without life.
பேரினை நீக்கிப் பிணமென்று பேரிட்டுச்
சூரையங் காட்டிடைக் கொண்டுபோய்ச் சுட்டிட்டு
சூரையங்காடு – the cemetery that is filled with wild bush
When the body is taken to the burial ground it is burnt. After it is burnt what do they do ?
நீரினில் மூழ்கி நினைப்பொழிந் தார்களே. 3
நீரினில் மூழ்கி – the family takes a dip in the river, and நினைப்பொழிந் தார்களே – they try to forget about the person who passed away and return home!
Our Saint impresses on us that when a person dies, the person’s relatives, take a dip until their heads in the water and wash away the memories of that person with that water.
அழுதிட்டு, பிணமென்று பேரிட்டு, சுட்டிட்டு – the poem rhymes with these words and ends with ஒழிந்தார்களே – how touching indeed !
ஊரெலாம் கூடி ஒலிக்க அழுதிட்டுப்
பேரினை நீக்கிப் பிணமென்று பேரிட்டுச்
சூரையங் காட்டிடைக் கொண்டுபோய்ச் சுட்டிட்டு
நீரினில் மூழ்கி நினைப்பொழிந் தார்களே. 3
Our Saint goes on further to describe the sad story of human life.
He asked his wife to cook. Food had been cooked. He ate his meal. He relaxed a while with his beautiful wife in the privacy of his bed room. He felt a slight pain on his left side and lied down. That is all. He did not wake up!
அடப்பண்ணி வைத்தார் அடிசிலை உண்டார்
மடக்கொடி யாரொடு மந்தணங் கொண்டார்
மடக்கொடி – is a poetic way to refer to one’s wife; மடக்கொடி யாரொடு – with his wife; மந்தணங் – together in privacy, refers to the bedroom; மந்தணங் கொண்டார்- relaxed with his wife in private.
இடப்பக்க மேஇறை நொந்தது என்றார்
இடப்பக்கமே – left side; இறை – slightly, நொந்தது – paining.
இடப்பக்க மேஇறை நொந்தது என்றார்
கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்தொழிந் தாரே.
கிடக்கப் படுத்தார் – lied down stretching the body; கிடந்தொழிந்தாரே- the person who lied down did not wake up and died.
This poem is composed to dramatically capture our imagination on how unstable and impermanent the human life is! He has used the words carefully, without using any extra adjecxtives. The sentences each end in perfect tense. They support the dramatic speed with which our Saint coveys the story.
Our Saint Thirumoolar opens the inner eyes of all those who otherwise are wasting their life engaging in wordly pleasures without realizing the fleeting nature of life.
அடப்பண்ணி வைத்தார் அடிசிலை உண்டார்
மடக்கொடி யாரொடு மந்தணங் கொண்டார்
இடப்பக்க மேஇறை நொந்தது என்றார்
கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்தொழிந் தாரே. 6
Comments
Post a Comment